Δύο μεταναστευτικές ιστορίες που συναντήθηκαν στον Καναδά, του Ευτύχη Λιτσάκη και της Μαρίας Παπαδάκη

Η Μαρία Παπαδάκη, κόρη πολυμελούς οικογένειας από τη Νεάπολη Λασιθίου, ετών 10 στα μέσα της δεκαετίας του 1960, βρέθηκε με την οικογένειά της να ταξιδεύει αεροπορικώς για Καναδά. Είχαν άδεια να κάνουν τουρισμό στη βόρεια αυτή χώρα. Ο πατέρας της ήταν εργάτης του μεροκάματου, η μητέρα της επίσης εργάτρια. Είχαν πέντε κορίτσια. Η τουριστική βίζα που έβγαλε η οικογένεια για τον Καναδά ήταν ο τρόπος που βρήκε η οικογένεια Παπαδάκη να φτάσει νόμιμα σε μια χώρα όπου είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο μέλλον. Αφού εγκαταστάθηκαν αρχικά σε συγγενικό τους σπίτι, ενός επίσης Έλληνα μετανάστη, βρήκαν δουλειά – ο μπαμπάς και η μία αδερφή δούλεψαν αρχικά σε ένα λούνα παρκ, το οποίο ανήκε σε κάποιον Έλληνα. Η τουριστική τους βίζα σύντομα έληξε, αλλά βρήκαν κάποια χρόνια αργότερα τον τρόπο να νομιμοποιηθούν στη χώρα. Όλη η οικογένεια παραμένει εκεί μέχρι σήμερα.

Ο Ευτύχης Λιτσάκης, γιος πολυμελούς οικογένειας από τον Γαλατά Χανίων, δούλευε από τα πρώιμα νεανικά του χρόνια ως ελαιοχρωματιστής. Είχε μαθητεύσει δίπλα σε έναν συγχωριανό του, που τον είχε βοηθό. Για τη δουλειά του πηγαινοερχόταν συνήθως στα Χανιά, που απείχαν περίπου 7 χλμ. από τον Γαλατά. Ο Ευτύχης είχε μια μεγάλη αδερφή που είχε μεταναστεύσει στον Καναδά ως υποψήφια νύφη. Είχε ταξιδέψει πρώτα η φωτογραφία της και στη συνέχεια η ίδια, ενώ  η ζωή της έφτανε στο χωριό ως μια αφήγηση επιτυχίας. Λίγο καιρό αργότερα, μια δεύτερη αδερφή του ακολούθησε την πρώτη. Ο Ευτύχης, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, προσκλήθηκε από τις αδελφές του να εγκατασταθεί στον Καναδά. Με τη σειρά του αυτός κάλεσε αργότερα τους γονείς του, και αρχές της δεκαετίας του 1980 και τη δίδυμη αδερφή του. Οι γονείς του και η δίδυμή του, η Μαρία Λιτσάκη που συμμετέχει στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης, επέστρεψαν τελικά στην Ελλάδα.

Η Μαρία κι ο Ευτύχης γνωρίστηκαν στον Καναδά, μέσα στο περιβάλλον του Συλλόγου Κρητών του Μόντρεαλ. «Μιλούσε με αυτό το κρητικό αξάν, οι Λασιθιώτες έχουν αυτό, χαχαχα, κι ενθουσιάστηκα!», λέει γελώντας ο Ευτύχης. Το ζευγάρι, σήμερα 50 χρόνια μαζί, έφτιαξε «μια καλή ζωή» εκεί, ευδοκίμησε επαγγελματικά, έστησαν το σπιτικό και την οικογένειά τους, και απόλαυσαν μια ζωή που πιστεύουν σήμερα ότι δεν θα είχαν καταφέρει στην Ελλάδα. Όμως, τώρα που η σύνταξη τους επιτρέπει περαιτέρω ελευθερία, βρίσκονται στον Γαλατά, στο σπίτι που έφτιαξαν, οπωσδήποτε τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο για μεγάλο διάστημα. Ο γιος τους είναι εγκατεστημένος στα Χανιά. Κρατούν έτσι οικογενειακά ανοιχτούς τους διαύλους με τον τόπο καταγωγής τους και, εύλογα, με τις διαρκείς μετακινήσεις τους κρατούν σε διαρκή διαπραγμάτευση την εμπειρία της μετανάστευσής τους.