Το χειμώνα του 1922, στα βόρεια όρια του Δήμου Πειραιά, στις όχθες του ρέματος Καναπιτσερή δημιουργήθηκε ένας αυτοσχέδιος οικιστικός θύλακας που γρήγορα εξελίχθηκε στο συνοικισμό της Νέας Κοκκινιάς. Οι αρχικές σκηνές και τα αυτοσχέδια παραπήγματα γρήγορα μετατράπηκαν σε μια ολόκληρη πόλη, πυρήνας της οποίας ήταν το κεντρικό στεγαστικό σχέδιο που εκπονήθηκε από το Ταμείο Περιθάλψεως Προσφύγων και την Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων της περιόδου 1924- 1928. Σήμερα, σε πολλά από αυτά τα σπίτια κατοικούν μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη, την Αλβανία και το Πακιστάν, αποτυπώνοντας τις αλλαγές αλλά και τις συνέχειες στην πόλη.
Προσφυγικές μετακινήσεις από τον Παγκόσμιο Νότο από τις αρχές του 2000 μέχρι σήμερα
Άφιξη και εγκατάσταση των προσφύγων του 1922 -24
Τα σπίτια και οι αυλές της Νίκαιας έχουν στεγάσει τα όνειρα και τον μόχθο χιλιάδων ανθρώπων που ήρθαν από άλλους τόπους και εγκαταστάθηκαν εκεί -προσωρινά ή μόνιμα- από το 1922 μέχρι σήμερα.
Οι πρόσφυγες και οι εργάτες, οι κάτοικοι της Νίκαιας, στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου εκτοπίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της ναζιστικής Γερμανίας.
Το λιμάνι του Πειραιά ήταν πάντα ένας τόπος αφίξεων και αναχωρήσεων, αποχωρισμών και συναντήσεων.
Τα μικρά προσφυγικά και μεταναστευτικά μαγαζάκια στον αστικό χώρο ήταν τρόπος επιβίωσης αλλά και τόπος συνάντησης για τους νεοφερμένους της κάθε εποχής.