Εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψης στέγης μεταναστών Ορφανοτροφείο

Φωτογραφίες από την εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψης στέγης μεταναστών Ορφανοτροφείο. Το κτίριο του πρώην Ορφανοτροφείο Μ. Αλέξανδρος, επί της οδού Λαμπράκη στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης, ιδιοκτησίας του Υπουργείου Υγείας, ήταν για δεκαετίες εγκαταλειμμένο. Είχε κατασκευαστεί το 1934 «για να στεγάσει τα ορφανά κορίτσια που έφτασαν στη Θεσσαλονίκη μετά τη μικρασιατική καταστροφή και σταμάτησε να λειτουργεί το 2000» (Ιωαννίδου και Κουράκης, 2017). Το 2005 και για τα επόμενα επτά χρόνια ήτανε στεγαστική κατάληψη και κοινωνικό κέντρο αντιεξουσιαστών. Το 2011 ο Δήμος Θεσσαλονίκης ζήτησε το ακίνητο από το Υπουργείο Υγείας για να το αξιοποιήσει για βρεφονηπιακή μονάδα. Ωστόσο το Υπουργείο Υγείας το παραχώρησε στην Μητρόπολη Θεσσαλονίκης για τη δημιουργία Εκκλησιαστικού Ιδρύματος χρονίως πασχόντων και ΑμεΑ ώστε να χρησιμοποιηθεί το κτίσμα από την Εκκλησία μέσα στα επόμενα δυο χρόνια, ή να κατεδαφιστεί και να ανεγερθεί νέο κοινωφελές κτίριο μέσα σε πέντε χρόνια, διαφορετικά προβλέπονταν ανάκληση της παραχώρησης. Τα επόμενα χρόνια η εκκλησία δεν προχώρησε σε καμία ενέργεια. 

Από τον Νοέμβριο του 2015 έως τον Ιούλιο του 2016 ομάδες αλληλέγγυων μαζί με μετανάστες και μετανάστριες το κατέλαβαν και το μετέτρεψαν σε στεγαστικό εγχείρημα, στο οποίο κατά τη διάρκεια των 9 μηνών λειτουργίας του διέμειναν αρκετές εκατοντάδες νεοφερμένοι μετανάστες και μετανάστριες από τη Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική (Karaliotas and Kapsali, 2020∙ Tsavdaroglou, 2019). Ωστόσο μετά την ολοκλήρωση του διεθνούς No Border Camp, που έλαβε χώρα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης το καλοκαίρι του 2016, μετά από αίτημα της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης αστυνομικές δυνάμεις τα ξημερώματα στις 27 Ιουλίου του 2016, εκκένωσαν το κτίριο και για να μην επανακαταληφθεί την ίδια μέρα το κατεδάφισαν. 

Σύμφωνα με ανακοίνωση της συνέλευσης των μεταναστών και μεταναστριών του Ορφανοτροφείου: «Ήταν το σπίτι μου και το σπίτι των παιδιών μου, και 30 ακόμα οικογενειών. Με τα περισσότερα μέλη ήμασταν σαν μια οικογένεια από διαφορετικές εθνικότητες. Ήταν το σχολείο μας, ήταν η κουλτούρα μας. Είχε αγκαλιάσει όλες τις απόψεις και τις πεποιθήσεις μας. Ήταν το χέρι της πραγματικής βοήθειας για όλους, όπου η ελευθέρια του λόγου υπήρχε με την πλήρη σημασία της λέξης. Σήμερα η κυβέρνηση εξέδωσε απόφαση εναντίον μας. […] Μπήκανε στο σπίτι μας με πλήρη ετοιμότητα, με εξοπλισμό και όπλα … και ξεκίνησαν να μας τραβάνε μπροστά στα παιδιά μας». (Housing squat for immigrants Orfanotrofio, 2016)