Κάτοικοι ενάντια στη κατεδάφιση των καστρόπληκτων

Τα καστρόπληκτα αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα της αυτοστέγασης των προσφύγων του 1922 που έφτασαν από την Μικρά Ασία στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για κατοικίες που κτίστηκαν κατά μήκος των βυζαντινών τειχών στην Άνω Πόλη. Ήδη από τη δεκαετία του 1930 προτάθηκε η κατεδάφισή τους, ώστε να δημιουργηθεί μια γραμμική ζώνη πρασίνου κατά μήκος των τειχών. Ωστόσο, έως τη δεκαετία του 1990 όλες οι απόπειρες μετεγκατάστασης των κατοίκων τους απέτυχαν. Με την ανακήρυξη της Θεσσαλονίκης σε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1997 προβλέφθηκε ένα σημαντικό κονδύλι για το σκοπό της απομάκρυνσης των καστρόπληκτων. Ωστόσο, οι κάτοικοί τους οργανώθηκαν σε επιτροπές προστασίας των καστρόπληκτων και με την υποστήριξη αποφάσεων από πανεπιστημιακά τμήματα αρχιτεκτόνων και πολεοδόμων καθώς και από πλήθος άλλων φορέων κατάφεραν να καθυστερήσουν τις διαδικασίες κατεδάφισης, οι οποίες τελικά ξεκίνησαν μετά το 2010. 

Στο βίντεο καταγράφεται συνέντευξη με κατοίκους που αρνούνται να εγκαταλείψουν τις κατοικίες τους και εναντιώνονται στο σχέδιο κατεδάφισης των καστρόπληκτων.

Πρώτη κυρία: «όταν έμαθα ότι θα μας σηκώσουν από εδώ, αρρώστησα, πραγματικά, και αυτήν την ώρα δηλαδή που σας μιλάω, είμαι άρρωστη. Πως να σας πω, έχω ταραχή. Δεν θέλω να φύγω από εδώ πέρα, γιατί εγώ ιδίως γεννήθηκα σε αυτή τη γειτονιά. Γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, είμαι πενήντα χρονών τώρα, και δεν θέλω να φύγω, γιατί είναι πολλά, ασ’πουμε η ατμόσφαιρα η καθαρή, ο αέρας, τα πάντα, δηλαδή ησυχία»
Δεύτερη κυρία: «Είμαστε καλά από άλλα, έχουμε ωραίο κλίμα, ωραίο αέρα, αλλά με τη μόνη διαφορά που τα σπίτια μας είναι χάλια, η σκεπή μας έτοιμη είναι μας πλακώσει μέσα, τα νερά τρέχουνε, στάζουνε, δεν μπορούμε, λεκάνες και σκάφες βάζουμε. Να κάνουμε τίποτα δε μας αφήνουνε»
Ερώτηση: «Τι θα γίνει;»
Δεύτερη κυρία: «Ξέρω και εγώ τι θα γίνει; Τώρα μας καλέσανε να πάμε κάτω στη συγκέντρωση και να βάλουμε υπογραφές. Άλλοι θέλουνε σπίτια, άλλοι θέλουνε δάνεια, δεν είμαστε όλοι ενωμένοι, να δούμε τι θα γίνει;»
Ερώτηση: «Πότε έγιναν αυτά τα σπίτια;»
Δεύτερη κυρία: «Από πότε είναι Παρασκευούλα;»
Κύριος: «Από το βαλκανικό πόλεμο.»
Δεύτερη κυρία: «Από το βαλκανικό πόλεμο, από Τουρκίας είναι τα σπίτια αυτά.»
Τρίτη κυρία: «Ήταν τουρκικά τα σπίτια, δεν τα κάναμε εμείς, δεν είναι λαθραία αυτά. Ήταν τουρκικά, φύγαν αυτοί και μπήκαν οι γονείς μας.»
Ερώτηση: «Για τα τείχη πες τε μας κάτι.»
Τρίτη κυρία: «Τι να πούμε; Πες μου τι να πω; Ναι, ότι είναι ωραία. Ας έρχονται οι τουρίστες και να τα βλέπουν ότι είναι ωραία. Τι να πω για το τείχος;
Ερώτηση: «Εσάς δηλαδή σας ενοχλούν;»
Τρίτη κυρία: «Δε μας ενοχλούν καλέ. Γιατί να μας ενοχλήσουνε, δε μας ενοχλούν, δε μας πειράζουν καθόλου, είναι ωραία. Αν τα ρίξουνε καλά, δεν τα ρίχνουν αυτοί, τους τείχους δε τα ρίχνουνε και έτσι καλά είναι. Ας έρχονται να τα βλέπουν. Δε μας πειράζει ο τοίχος. Ο τοίχος δε μας πειράζει καθόλου. … Ναι αυτό θέλουνε. Θέλουνε να μας ξεσηκώσουν και που θα μας πάνε; Εμείς, δε φεύγουμε από εδώ πέρα. Να φανεί ο τοίχος, τα κάστρα, τα όμορφα, που’ντα; Ένας τοίχος σκέτος είναι. Τι έχει; Ποιο είναι το ωραίο, ας έρθουν να τα δούνε».


Το βίντεο είναι διαθέσιμο στο παρακάτω λινκ:

https://www.youtube.com/watch?v=kOKH95Rbb-8&ab_channel=BILLSERAF