Μουσουλμανική ταφόπλακα

Στη Θεσσαλονίκη έως το 1912 υπήρχαν διάσπαρτα αρκετά μουσουλμανικά νεκροταφεία: έξω από το Γεντί Κουλέ, τρία μικρά στην Άνω Πόλη, ένα δίπλα στα ανατολικά τείχη στη σημερινή θέση της ΧΑΝΘ και το μεγαλύτερο ήταν στα δυτικά, έξω από την Ληταία Πύλη (σημερινή οδός Αγίου Δημητρίου με οδό Στουρνάρα), δίπλα στο Μεβλεβί Χάνε σημερινά σχολεία 59ο δημοτικό και το 61ο δημοτικό απέναντι από την εκκλησία Παναγία Φανερωμένη επί της οδού Κλαυδιανού. Πολλοί τάφοι κυρίως σεΐχηδων και δερβίσηδων βρίσκονταν στον περίβολο τζαμιών, μαυσωλείων και τεκέδων όπως και σε κήπους σπιτιών. Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923 τα μουσουλμανικά νεκροταφεία ως ανταλλάξιμη περιουσία περιήλθαν στην ιδιοκτησία του ελληνικού κράτους, εκποιήθηκαν και έγιναν οικόπεδα. Ταυτόχρονα, πολλά από τα μουσουλμανικά νεκροταφεία λεηλατήθηκαν και οι επιτύμβιες στήλες χρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικό ή ακόμα και διακοσμητικό υλικό όπως είναι η βρύση στο παρόν τεκμήριο σε σπίτι στην Άνω Πόλη στην οδό Σαχτούρη. Σήμερα δεν υπάρχει μουσουλμανικό νεκροταφείο στη Θεσσαλονίκη και οι νεκροί θάβονται συνήθως σε κάποιο μουσουλμανικό νεκροταφείο στη Θράκη.