Το υπερωκεάνιο Πατρίς αναχωρεί για την Αυστραλία

Τη Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 1959 το υπερωκεάνειο Πατρίς των αδελφών Χανδρή με πλοίαρχο τον Ζαννή Ξενιό αναχώρησε από το λιμάνι του Πειραιά  με περισσότερους από χίλους επιβάτες για την Αυστραλία. Διένυσε απόσταση 9.500 μιλλίων και έφτασε μετά από 23 ημέρες στο λιμάνι του Φρήμαντλ στις 2 Ιανουαρίου του 1960 και της Μελβούρνης τέσσερις μέρες αργότερα. Το ελληνικών συμφερόντων υπερωκεάνιο ένωσε την Ελλάδα με την Αυστραλία, μεταφέροντας ανθρώπους και εμπορεύματα τη στιγμή που η μετανάστευση προς την Αυστραλία κορυφωνόταν. 

Με την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας Αυστραλίας και Ελλάδας το 1952 ξεκίνησε η μαζική μεταπολεμική μετανάστευση των Ελλήνων. Η Διακυβερνητική Επιτροπή Μετανάστευσης εξ Ευρώπης (ΔΕΜΕ), που ιδρύθηκε στις Βρυξέλλες το 1951, διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπογραφή της συμφωνίας, στον καθορισμό των όρων της συμφωνίας και στις συνθήκες αρχικής εγκατάστασης και απασχόλησης των νεοαφιχθέντων. Μέσα σε 20 χρόνια, περισσότεροι από 250.000 Έλληνες εγκαταστάθηκαν στην Αυστραλία και 3000 στη Νέα Ζηλανδία. Οι μετανάστες ήταν στην πλειονότητα τους αγρότες και ανειδίκευτοι εργάτες, που αναζητούσαν εργασία και καλύτερες συνθήκες ζωής από τη μετεμφυλιακή ελληνική πραγματκότητα. 

Η δημιουργία μιας απευθείας σύνδεσης με ενδιάμεση στάση τα λιμάνια της Αιγύπτου –πολλοί Αιγυπτιώτες κατευθύνθηκαν στην Αυστραλία– αναδεικνύει τις δυνατότητες ανάπτυξης του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου και ταυτόχρονα την υπόσχεση της διαρκούς μετακίνησης ανθρώπων και εμπορευμάτων ανάμεσα στις δύο χώρες. Η μετανάστευση στο κείμενο των Ναυτικών Χρονικών παρουσιάζοταν ως μια επιλογή ζωής αφενός χωρίς όμως να διακόπτονται οι σχέσεις των μετακινούμενων με την χώρα καταγωγής τους, αφού με την «νέα εθνική γραμμη» η Ελλάδα ήταν πιο κοντά από ποτε. Τόσο ο λόγος των πλοιοκτητών όπως αναδυκνύεται στο κείμενο όσο και του ίδιου του συντάκτη τόνιζαν την δυνατότητα της συχνής επίσκεψης στην πατρίδα με τη νέα γραμμή αλλάζοντας την εικόνα της υπερπόντιας μετανάστευσης που κυριαρχούσε το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Το ταξίδι θα ήταν πλέον οικονομικότερο και πολύ πιο ευχάριστο αφού οι συνθήκες διαμονής και διατροφής των ταξιδιωτών, όλων των θέσεων, ήταν παραπάνω από αξιοπρεπείς σε αντίθεση με τις αντίστοιχες υπηρεσίες των άλλων γραμμών. 

Το λιμάνι του Πειραιά για ακόμα μια φορά αποτέλεσε τον κόμβο μετακίνησης των ανθρώπων που αναζητούσαν εργασία και προσέβλεπαν σε μια καλύτερη ζωή. Ένα ακόμα Πατρίς, μισό αιώνα μετά, θα μετέφερε τους νέους έλληνες μετανάστες στους αντίποδες. Το ταξίδι προς την Αυστραλία ήταν για τους περισσότερους και τις περισσότερες μια επιλογή ζωής, και η Αυστραλία η νέα τους πατρίδα, ενώ ακόμη και σήμερα το ταξίδι προς την Ελλάδα, ακόμη και στις διακοπές, δεν αποτελεί μια απλή και οικονομική επιλογή.