Τρόφιμα Στέλιος Κ. Γαρίτσης

Ο Κωνσταντίνος Γαρίτσης με την γυναίκα του Μαρίτσα, το γένος Ιωάννου, ήλθαν στη Νέα Ιωνία το 1922 με δικό τους καΐκι. Έμεναν μέχρι τότε στην Κωνσταντινούπολη στην περιοχή του Γαλατά. Ο Κωνσταντίνος είχε καταγωγή από την Προύσα ή από τα Χούχλια της νήσου Αλώνης του Μαρμαρά και η Μαρίτσα από την Πρίγκηπο. Ο Κωνσταντίνος Γαρίτσης ήταν ναυτικός και στον Βόλο συνέχισε το επάγγελμα κάνοντας εμπόριο φρούτων και λαχανικών στο Πήλιο και στα κοντινά νησιά. Μετά από αλλεπάλληλα ναυάγια αποφάσισε να πουλήσει το καράβι και με το στοκ εμπορεύματος που είχε άνοιξε μανάβικο στην οδό Προύσης. 

Από τα 11 παιδιά του ζευγαριού επιβίωσε μόνο ένα, ο Στέλιος, γεννημένος το 1920. Ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του κάνοντας πλανόδιο εμπόριο φρούτων και λαχανικών αρχικά με ένα γάιδαρο και στη συνέχεια με κάρο. Ανήσυχος, σε ηλικία 16 ετών,  ζήτησε από τον πατέρα του να του αγοράσει καΐκι. Τελικά το καΐκι «έγινε» μπακάλικο, το οποίο άνοιξε στην οδό Σαγγαρίου με Θράκης. Στην κατοχή το μπακάλικο έκλεισε και ο Στέλιος Γαρίτσης αγόρασε έναν ελαιώνα στα Μελισσιάτικα και παρήγαγε λάδι. Το 1945 συνέχισε στο κατάστημα του πατέρα του το οποίο μετέτρεψε σε μπακάλικο. Το μαγαζί έφερε μεγάλη επιγραφή «Τρόφιμα Στέλιος Κ. Γαρίτσης». Ταυτόχρονα βοήθησε τον πατέρα του να ανοίξει ένα ακόμη κατάστημα, ένα μανάβικο, μετέπειτα καφενείο στην οδό Σινώπης (σήμερα Δημοκρατίας) με το όνομα «Ειλικρίνεια» το οποίο τελικά έκλεισε το 1954. Την ίδια χρονιά ο σεισμός κατέστρεψε το μαγαζί του Στέλιου Γαρίτση, ο οποίος όμως μετά από προσπάθειες και μετακινήσεις, έφτιαξε το 1960 μαγαζί και σπίτι στο «Φαρδύ», στη Λεωφόρο Ειρήνης 72. 

Εκεί δούλεψε σκληρά μαζί με τη σύζυγο του Αθανασία, το γένος Μωραΐτη, γεννημένη το 1928 στη Νέα Ιωνία με καταγωγή από το Σεβδίκιοϊ της Σμύρνης, με την οποία απέκτησαν δύο κόρες, τη Μαρίτσα και την Κωνσταντίνα. Το μαγαζί αντιμετώπιζε σκληρό ανταγωνισμό καθώς την εποχή εκείνη στο «Φαρδύ» υπήρχαν δέκα μπακάλικα. Η Αθανασία έφτιαχνε η ίδια τουρσί και πάστωνε ψάρια και προσπαθούσε να τραβήξει πελατεία κρατώντας παράλληλα τις τιμές χαμηλές. Το μαγαζί μακροημέρευσε. Το 1995 η οικογένεια αποσύρθηκε και το μαγαζί πέρασε σε άλλον, ο οποίος μετά από μερικά χρόνια το άφησε. Τότε η μία κόρη του Στέλιου, η Μαρίτσα, συνέχισε την εμπορική παράδοση της οικογένειας, μετατρέποντας το μαγαζί σε πρατήριο πουλερικών και αβγών.   

Η οικογένεια Γαρίτση, με διαρκείς εμπορικές ανησυχίες, ρίζωσε στη Νέα Ιωνία. Το παράδειγμα δεν είναι σπάνιο. Πολλοί πρόσφυγες του 1922 που ήρθαν με μία μικρή οικονομική άνεση στράφηκαν στο μικρεμπόριο. Για αρκετούς αυτό αποδείχθηκε επικερδές και έγινε οικογενειακή επιχείρηση που μεγάλωσε τις οικογένειες τις δικές τους και των απογόνων τους.