Βιοτεχνία στην οδό Πτολεμαίων
Πόλη
Περίοδος Μετακίνησης
Αφηγήσεις Πόλης
Χρονολογία
Ετικέτα
Κατηγορία
Πλήρης Περιγραφή
Η κυρία Γιάννα είναι περίπου εβδομήντα ετών (2020). Γεννήθηκε στις Σέρρες, φοίτησε σε σχολή κοπτικής-ραπτικής στη Θεσσαλονίκη και εργάστηκε για σύντομο διάστημα στο γερμανικό εργοστάσιο κατασκευής ενδυμάτων «Rheiner» στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Λίγο αργότερα, εργάστηκε σε μεγάλη εμπορική επιχείρηση κατασκευής ενδυμάτων στην Αθήνα. Όπως η ίδια αναφέρει στο απόσπασμα της συνέντευξής της, περίπου στα είκοσι-δύο της χρόνια επέστρεψε και πάλι στη Θεσσαλονίκη, όπου και λειτούργησε συνεταιριστικά την πρώτη της επιχείρηση στην περιοχή της πλατείας Αντιγονιδών, δηλαδή στις δυτικές παρυφές του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης. Η χρονική περίοδος της πρώτης δραστηριοποίησης της κυρίας Γιάννας στον τομέα της κατασκευής ενδυμάτων συμπίπτει με την μεγάλη επέκταση της εμπορικής δραστηριότητας σχετικά με την κατασκευή και εμπορία υφασμάτων και ρούχων σε όλη τη βόρεια Ελλάδα.
Λίγο αργότερα, το βιοτεχνικό εργαστήριο της κυρίας Γιάννας μεταφέρεται στην οδό Πτολεμαίων. Η εν λόγω βιοτεχνία βρίσκεται στο κέντρο ενός δρόμου όπου ανθίζει κατά τη δεκαετία 1980 το εμπόριο χονδρικής πώλησης ρούχων και πρώτων υλών σχετικά με την κατασκευή ενδυμάτων. Εκεί, έμποροι από ολόκληρη τη βόρεια Ελλάδα μπορούν να βρουν τρουκς, φυτίλια, ζώνες, πόρπες, κοκ. Επίσης, καταστηματάρχες λιανικής πώλησης ρούχων από όλη την Ελλάδα παραγγέλνουν τα εμπορεύματα που θα πωλήσουν στα καταστήματά για τις επόμενες κολεξιόν. Συχνά, οι βιοτεχνίες εντοπίζονται στους ορόφους των πολυκατοικιών της οδού Πτολεμαίων, ενώ στα ισόγεια βρίσκονται τα καταστήματα πώλησης των ειδών που κατασκευάζονται από τα εργαστήρια άνωθεν. Ο δρόμος αυτός, από τις αρχές της δεκαετίας 1980 και τουλάχιστον μέχρι και το πέρας της δεκαετίας 1990 θεωρείται από εμπόρους της πόλης «σημαντικό πέρασμα» για την ανεύρεση υλικών και ειδών ένδυσης, αλλά και τόπος καινοτομίας σχετικά με τα σχέδια των ενδυμάτων που παράγονται από τις εκεί βιοτεχνίες.
Πηγές
«Το ‘75 εγώ εικοσιένα μισό είχα κάνει τη δική μου δουλειά. Ήταν βιοτεχνία, παραγωγή, με τον νεαρό αυτό που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί. Με την κοπέλα του, αρραβωνιασμένος ήτανε και ξεκινήσαμε να κάνουμε δουλειά. Πάρα πολύ δουλειά, και κάναμε επενδύσεις, που τι ήτανε; να πάρουμε μηχανές, να πάρουμε τα εργαλεία μας, να μπορούμε να κινούμαστε. Κάπου σε κάποιο σημείο δεν τα βρήκαμε οικονομικά. Δηλαδή δεν υπήρχαν χρήματα, ίσως η απειρία μας. Οπότε το διαλύσαμε, έμεινα εγώ στη δουλειά πίσω, κράτησα το χώρο, μετά παντρεύτηκα και ήρθε ο σύζυγος στη δουλειά. Κάναμε ένα άλλο ξεκίνημα, βγάζαμε γυναικεία ρούχα, και μετά απέκτησα τα παιδιά. Στην περίοδο εγκυμοσύνης και τέτοια, δούλευα ως την τελευταία ώρα. Το καινούργιο ξεκίνημα γίνεται περίπου το 1980. Το ’81 απέκτησα το πρώτο μου παιδί, το ’83 το δεύτερο και ξεκινάει μια ωραία πορεία.
Αυτά τα καταστήματα, το πρώτο κατάστημα ήταν Αντιγονιδών και μετά το ’84 πήγαμε στην Πτολεμαίων. Δηλαδή από το ‘75 ως το ’84 είναι εννιά χρόνια Αντιγονιδών και ’84 με ’99, άλλα δεκαπέντε χρόνια είμαι στην Πτολεμαίων. Εκεί που γίνεται η παραγωγή όλης της χώρας, εκεί που έρχονται όλοι. Η περιοχή ως εκείνη την εποχή, έβγαζε ρούχα μακό και τέτοια. Δεν είχε μπει στο ύφασμα, δεν είχε μπει στο καλής ποιότητας και ραφή και ύφασμα. Εγώ αυτό που έκανα πάντα ήταν σεβασμός στον πελάτη, είχα πάρα πολύ καλούς προμηθευτές, θεωρώ ότι είχα τους καλύτερους πάντα […]».
Κυρία Γιάννα, Θεσσαλονίκη 2020
Αρχείο Ελίνας Καπετανάκη