Ανάμεσα σε Ελλάδα και Αλβανία, σε κρίση

Η συνέντευξη της Μιριέτα έλαβε χώρα στο πλαίσιο εθνογραφικής έρευνας διδακτορικής διατριβής για τη μετακίνηση προς την Αλβανία από την Ελλάδα, ατόμων που είχαν διαβιώσει στην τελευταία ως μετανάστες για σειρά ετών. Η Μιριέτα γεννήθηκε στην Αλβανία και σε μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Ελλάδα. Η ίδια φοίτησε σε ελληνικά σχολεία και αποφοίτησε από πανεπιστημιακή σχολή στην Ελλάδα. Εργάστηκε για ένα διάστημα σε θέσεις σχετικά με το αντικείμενο σπουδών της, ωστόσο, την εποχή που πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη, το 2013, η Μιριέτα ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί και άνεργη. 

Η αφηγήτρια, 27 ετών τότε, διαβίωνε στη Θεσσαλονίκη, ταυτόχρονα όμως αναζητούσε εργασία σε κάποια τρίτη χώρα πλην της Ελλάδας και της Αλβανίας. Μάλιστα, μολονότι θα ήθελε να μην είχε φύγει ποτέ από την Αλβανία, θεωρούσε πως πλέον οι συνθήκες ζωής της είναι σκληρές στην Ελλάδα, αλλά ενδεχομένως να ήταν πολύ δυσκολότερες για την ίδια και την οικογένειά της εάν επέστρεφε στην Αλβανία. Η Μιριέτα αφηγούνταν πως ένιωθε ότι για την ίδια είχε διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός που θα διευκόλυνε την εύρεση εργασίας και την εκ νέου εγκατάστασή της στην Αλβανία.

Στο απόσπασμα της συνέντευξης που παρατίθεται η Μιριέτα αφηγείται τον αντίκτυπο που νιώθει να έχει το γεγονός της μετανάστευσης στην τωρινή της ζωή. Για την ακρίβεια ένιωθε μετέωρη ανάμεσα σε δύο τόπους, την Ελλάδα και την Αλβανία, οι οποίοι βρίσκονται σε κρίσιμη οικονομική συνθήκη. Πρόκειται για την εποχή που η ελληνική οικονομία είχε ήδη προσδεθεί στις οικονομικές ρυθμίσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και που η ανεργία ιδιαίτερα για τις νεότερες ηλικίες ήταν αυξημένη. Την ίδια εποχή, και για την ακρίβεια από το 2010 έως και το 2017 πραγματοποιήθηκαν μαζικές μετακινήσεις μεταναστών αλβανικής καταγωγής από την Ελλάδα, πίσω στην Αλβανία εξαιτίας της ανεργίας και της πτώσης των μισθών στην Ελλάδα.

Στη συνέντευξή της η Μιριέτα περιγράφει τη συνθήκη του να βρίσκεται κανείς ως «ξένη-ξένος» ανάμεσα σε δύο χώρες. Ταυτόχρονα, εννοιολογεί την κρίση, η οποία πέραν της οικονομικής επισφάλειας, περιγράφεται ταυτόχρονα από την ίδια ως «φόβος» και «έλλειψη προοπτικής».