Οι «ανδρικοί» χώροι. Μορφές και τόποι κοινωνικότητας στη μεταπολεμική Νέα Ιωνία

Οι χώροι και οι μορφές κοινωνικότητάς των ανδρών στη μεταπολεμική Νέα  Ιωνία διαφέρουν σε σχέση με τις γυναίκες. Οι άνδρες απουσιάζουν από τις φωτογραφίες της γειτονιάς. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς δεν έχουμε φωτογραφίες που να απεικονίζουν αποκλειστικά ανδρικές παρέες στη γειτονιά. Για τους άνδρες (παντρεμένους και ανύπαντρους) ο πρωταρχικός τόπος άτυπης κοινωνικοποίησης ήταν οι ταβέρνες και κυρίως τα καφενεία και τα ουζερί, -τα οποία μάλλον θα ήταν γεμάτα κυρίως εκείνες τις μέρες που είχαν πληρωθεί. Για τους νεότερους, επίσης, τα «ποδοσφαιράκια», όπως και ο κινηματογράφος, αποτελούσαν μορφές κοινωνικοποίησης, οι οποίες άρχισαν να είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στους νέους τη δεκαετία του 1960. Επίσης, το ποδόσφαιρο ήταν η αγαπημένη και η πιο δημοφιλής διασκέδαση των περισσότερων ανδρών όλων των ηλικιών και όλων των επαγγελματικών ομάδων.

Οι γυναίκες δεν ήταν απούσες από κέντρα και χώρους διασκέδασης, όπως ταβέρνες και άλλα νυχτερινά κέντρα. Το φωτογραφικό υλικό μαρτυρά την παρουσία τους σε αυτούς τους τόπους κοινωνικότητας, πάντοτε όμως με τη συνοδεία ανδρών. Οι χώροι, ωστόσο, που μάλλον ήταν απρόσιτοι για τις γυναίκες ήταν τα καφενεία και -σε μικρότερο βαθμό- οι «ουζερί», όπως αντανακλάται και μέσα από το υλικό μας. Τα καφενεία και οι «ουζερί», όχι μόνο της Ν. Ιωνίας αλλά όλων των λαϊκών γειτονιών της πόλης ήταν οι χώροι όπου εργάτες και μικροεπαγγελματίες –ξυλουργοί, σιδεράδες, επιπλοποιοί, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι κ.ά.– μαζεύονταν εκεί με το πέρας της εργάσιμης μέρας για να πιουν κάτι πριν κατευθυνθούν στο σπίτι. Πρόκειται για μια συνήθεια της καθημερινής ζωής που φαίνεται πως εγγραφόταν στην παράδοση της εργατικής κουλτούρας αυτών των περιοχών που είχε διαμορφωθεί μέσα στο χρόνο. Σε αυτούς τους χώρους, επίσης, συνηθιζόταν να μαζεύονται οι άνδρες τις απογευματινές ώρες και «έκλειναν» συμφωνίες για δουλειές. Εκεί μπορούσε να συναντήσει κανείς τον τεχνίτη που χρειαζόταν και οι υποψήφιοι εργάτες είχαν την ευκαιρία να πληροφορηθούν για θέσεις εργασίας. Τα καφενεία και οι «ουζερί» των λαϊκών γειτονιών της πόλης αποτελούσαν τόπους κοινωνικότητας, αλλά και οικονομικών δραστηριοτήτων.