Το νερό στην Άνω Πόλη

Ευχαριστήρια επιστολή κατοίκων των οδών της Άνω Πόλης, Βλατάδων, Μύρωνος, Επιμενίδου και Κάστορος προς τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Χαρίσιο Βαμβακά. Στην επιστολή οι κάτοικοι ευχαριστούν τον Χ. Βαμβακά για τα έργα που έγιναν επί δημαρχίας του (χωρίς να τα κατονομάζουν) και του ζητάνε την τοποθέτηση μια κρήνης. Σημειώνουν ότι παρόμοια έργα είχαν «δεν ελήφθησαν από Τουρκοκρατίας». Η επιστολή δημοσιεύθηκε στην Μακεδονία στις 5 Αυγούστου 1931, σχεδόν μια δεκαετία μετά την εγκατάσταση των προσφύγων. 

Η ύδρευση της Άνω Πόλης αλλά και των προσφυγικών συνοικισμών ήταν ένα μείζονα και δυσεπίλυτο πρόβλημα. Η έλευση των προσφύγων αύξησε κατακόρυφα τις υδροδοτικές ανάγκες της πόλης. Στην Άνω Πόλη υπήρχαν αρκετές κρήνες κατασκευασμένες από τα οθωμανικά χρόνια. Το νερό έφτανε στην περιοχή από τον Χορτιάτη μέσω του Σέιχ Σου κι από εκεί στην Μονή Βλατάδων κοντά στην οποία υπήρχε μεγάλη δεξαμενή και διακλάδωση. Στη δυτική πλευρά της Άνω Πόλης (πλατεία Χορχόρ σου, δηλαδή πλατεία του Κελαρυστού Νερού, σήμερα πλατεία Μουσχουντή) το νερό έφθανε μέσω του υδραγωγείου του Λεμπέτ. Ταυτόχρονα υπήρχαν αρκετά αρτεσιανά πηγάδια μέσα στις μεγάλες αυλές των οθωμανικών σπιτιών. 

Ο ερχομός των προσφύγων και η αυτοσχέδια εγκατάστασή τους όξυνε το πρόβλημα. Η συνοικιακή βρύση εξυπηρετούσε δύσκολα τις ανάγκες της πυκνοκατοικημένης πλέον Άνω Πόλης. Στη διάρκεια του μεσοπολέμου έγιναν προσπάθειες αναβάθμισης του δικτύου αλλά τα προβλήματα λόγω του δύσκολου αναγλύφου και της ρυμοτομίας της περιοχής ήταν έντονα. 

Ο Χαρίσιος Βαμβακάς, φιλελεύθερος πολιτικός με μακρά σταδιοδρομία, διετέλεσε δήμαρχος της πόλης από το 1931 έως το 1933 οπότε επαύθη, αφού προηγήθηκε διαχειριστικός έλεγχος και του επιβλήθηκε ποινή αργίας από τον Γενικό Διοικητή Μακεδονίας, Φίλιππο Δραγούμη, στο πλαίσιο των πολιτικών διώξεων των βενιζελικών. Οι δημοτικές εκλογές της περιόδου, όπως άλλωστε και οι βουλευτικές, αποτέλεσαν πεδίο έντονων συγκρούσεων μεταξύ της βενιζελικής και της αντιβενιζελικής παράταξης. Η ψήφος των προσφύγων στη Θεσσαλονίκη αποτέλεσε κρίσιμο παράγοντα και ο προσεταιρισμός της ήταν απαραίτητος, ιδίως για του φιλελεύθερους υποψηφίους. Ο Βαμβακάς όπως και άλλοι δήμαρχοι του Μεσοπολέμου εκλέχθηκε βασισμένος εν πολλοίς στην ψήφο του προσφυγικού πληθυσμού της πόλης. Στη διάρκεια της δημαρχίας του ο Βαμβακάς σύναψε εξωτερικό δάνειο και ξεκίνησε εκτεταμένα δημόσια έργα στην πόλη.